Tramvay durağında bekler bir köylü adam
Nereye değse gözü binalar duvar duvar
Küçülür nokta nokta öyle durakta adam
Küçülür büyüdükçe böyle gözünde şehir
Yadına düşer sonra mahpusken yattığı dam
Tramvay durağında ürker bir köylü adam
Tramvay durağında bir köylü adam bekler
Sıcak asfalt üstünde milyonla insan terler
Kumpas trafiğinde yollara ölüm yağar
Asansör aynasına akseder yüzde keder
Koca bir çığlık şehir, koca bir şehir çığlık
Ürkek ceylanlar yutar bu korkunç kalabalık
Doymaz metropol karnı koca dev kurban ister
Tramvay durağında nice özlemler tüter
Bir köylü adam bekler tramvay durağında
Uçar gider bir sonsuz hayale burağında
Güneş ışık gemisi rüzgâr eyersiz atı
Yelesine yapışır dolaşır kâinatı
Fakat gelmez bir türlü beklediği tramvay
Kahpe cenderede bir yusufçuk pır pır eder
Havalanır bir avuç kan gibi göz yaşıyla
Bir damla göz yaşıyla yıkılır saltanatı
Gençlik fotoğrafları dökülür parkasından
Yitirilmiş bir ömrün küfreder arkasından
Bir türlü can bulamaz umudun burağında
Bir köylü adam çöker tramvay durağında