Burası Ardahan kar yığının ardından güçlükle görünen
Ara sıra gözden kaybolup yeniden belirerek
Parıldayan bir ışığa doğru pervazsızca koşuyorum
Gece duru, hava ise hava ise acımasızca çok soğuktu.
Ardahan kardan tarlaları üzerinde tek bir kaya, tepecik
Olmaksızın kesintisiz bir buz akıntısı gibi ufka yayılıyor
Ufuk çizgisindeyse yerkürenin şekliyle uyum sağlarcasına
Hafif bir eğimle bükülüyorlardı, beyaza bürünmüş gelin gibi.
Kasımın başı kış şimdiden hüküm sürmeye başlamıştı
Rüzgâr yok ama yerden buzdan bir buhar yükseliyor
Neşeyle kara gökyüzüne yıldızlara doğru çıkıyor
Yıldızlarsa onun nefesi altında rüzgârda titreyen.
Mum alevleri gibi titreşiyor, ışıkları donuklaşıyordu
İnsan soluğuyla buharlaşmış aynalar gibi soluklaşıyor
Daha sonra buzdan buhar silinip gidiyordu
Yıldızlar tekrar parladığında kardan mavimsi solgun.
İnsana neredeyse elle tutacak kadar yıkanmış gibi
Gelen bir ateş yükseliyor ilerledikçe parıltı uzaklaşıyor
Alay edercesine yeniden harelenmeye başlıyordu
Rüzgârın kulalarımdaki uğultuyu hissediyor.
Buzlu şarap içmiş gibi derin soluklanarak
O buz gibi havayı ciğerlerim doluncaya kadar çektim
Sanki daha canlı, sağlıklı çarpan yüreğime inen temiz hava
Havanın verdiği şehvetli hazza yeniden kavuşmuş gibi.
Burnuma köknar, buz, açık hava ve rüzgâr kokuları
Sanki doğunun nefesiydi bunu asla unutamıyorum
Hava manzara Ardahan ne güzel
Birde yanımda yanı başımda da ahhh bir olsaydı.
Birde balım sen yanımda olsaydın ne güzel olurdu
Sen Ardahan ben ve soğuklar arasında sevgimiz..