Tutma gözyaşını, sal ki cihâna;
Dost arayan seyyah boş döndü hana
Şimdi soracaklar: Ne oldu sana
Yâre giden kervan yoldan mı caydı,
Bir dost mu yitirdin? Ölsen evlâydı!
Soğuk kalplerdeki asılsız rüyâ
Çıkmaz bir leke gibi sürülürken
Hayat denen uykuya
Son yıldız bu gökten son kez kayacak
Kimse anlamayacak
Neden gözlerden dökülür yaşlar,
Neden yaşar insan
Sevince ancak...
Samanyolu yanmaz; bir daha yanmaz
Artık bu sevdâya kimse inanmaz!
Sen de biliyorsun:
Ne yâr dediğinde yâri anlayan,
Ne bir dost; candan
Vefâkâr ne bir rüyân oldu
Bitmeyecek gibiydi âdetâ zaman
Velâkin hitâma erdi masallar,
Mühletin
Doldu...
Ağla: Bu, derdinin dermânı dostum
Ağla: Bu, sâhibin fermânı dostum
Ağla, yürüsün aşk kervânı dostum
Ağla; gözyaşında bir mucize var
Ağla, merhamete gelsin şirin Yâr.