Bir hüzün kapladı yine benliğimi
İliklerime kadar hissediyorum yalnızlığı
yapayalnız olduğumu...
Sonbaharın mı,
müziğin mi,
etkisiydi bu?
Hangisinin?
angisi yalnızlığımı gösterdi bana?
Yoksa sen misin?
Benliğimde ki yalnızlığın sebebi,
yoksa sen misin?
Evet biliyorum devamında beklediğin kelime var;
'dön'
Boşver...
Hüznümün üstüne biraz daha eklesen ne olur ki?
Kaybedeceğm neyim var ki?
Bir üstümdekiler,
Bir de kalemim ve kağıtlarım..
Peki başka,
Var mı?
İşte
iliklerime kadar hissediyorum yalnızlığımı,
kanıma işliyor adeta.
Yalnızlığımı hissetmeyen bir tek düşüncelerim var.
Bırak onlar hissetmesin.
Aslında yalnız değilim...
ya da;
Neyse...
Evet yalnızım.
kendi kalabalığım da yapayalnızım.
kimsesiz,
çaresiz,
yapayalnız...
Bir uçurumun kenarındayım adeta.
Tek bir adım,
boşluğa, kurtuluşa, ölümsüzlüğe tek bir adım.
Vedalaşmadan...
Hoş vedalaşacak kimim var ki?
Bir ben, bir ben.
Atsam boşluğa kendimi,
nüfustan başka ne değişir ki?
1 rakam eksilir sadece.
Ölümsüzlüğe tek bir adım var.
Hayatla ölüm arasındaki ince çizgi bu mu?
Saçma...
Hayatla ölüm arasında ne fark var ki?
Hele benimkin de...
bak yine hissediyorum yalnızlığımı.
iliklerime kadar.
Yalnızım işte, yapayalnız.
Kimsesiz, çaresiz.
Kendi kalabalığımda yapayalnızım