Biri var,
çok yakınımda.
Nefesini hissediyorum, onu hissediyorum.
Ama onu göremiyorum.
Anlatmak istiyorum derdimi,
bağırmak, haykırmak istiyorum;
Kimsin? Neredesin? diye.
Ama sesim çıkmıyor,
konuşamıyorum...
Aklımı toplamaya çalışıyorum.
düşünmek istiyorum;
ne oluyor? diye.
Ama toparlayamıyorum aklımı,
Düşünemiyorum...
Karşımda bir silüet beliriyor.
Yüzünde belli belirsiz bir tebessüm...
Yoksa sen, sen o musun? diyorum!
Şairlerin dizelerinde gizlenen,
onları kendine aşık eden
o kadın mısın?
Bir şeyler diyor,
dudakları kıpırdıyor,
görüyorum...
Dinlemeye çalışıyorum.
Ona, onu duyabilmek için daha fazla yaklaşıyorum
nefesiyle ısınıyorum.
Ama onu duyamıyorum.
Gözlerine bakıyorum.
Burnuna,
Dudaklarına...
Hala o tebessüm.
Evet diyorum.
Evet bu o!
Dizelerde saklanan şairlerin aşık olduğu kadın.
Kapatıyorum gözlerimi;
bende aşık olursam diye.
Ya bende ona yazarsam şiirlerimi diye.
Kapatıyorum ama o geliyor gözlerimin önüne
kahverengi gözleri parlıyor ışıl ışıl.
Burnu küçücük,
ucu hafif kırmızı.
üşümüş diyorum
sonra dudaklarını görüyorum.
İri, pembe dudaklarını.
Islak ıslak...
Bir çocuk gibi
Küçük bir kız çocuğu gibi diyorum.
Hem çocuksu bir güzel ama çok güzel,
hem çocuksu bir sevimli ama çok sevimli,
hem çocuksu bir sıcak ama çok sıcak
hem de çocuksu bir masum, melek gibi...
Evet! Diyorum
evet şairler buna aşık!
bu kız çocuğuna aşık.
gözlerimi açıyorum.
hayır! Diyorum
hayır bu çocuk olamaz!
Çocuk olamayacak kadar dişi.
Haklı mıydı babam
fallarında aşkı sormakta?
Onun sorduğu da bu muydu?
Babamın falında beklediği aşk bu muydu?
Peki ben...
Bende ona aşık mı oldum?
Ben de ona mı yazacağım?
Benim de dizelerimde saklanan o mu olacak?
Hala bir şeyler anlatıyor.
Ahh seni duyabilsem Mona Lisa'm
Dizelerdeki kadın...
Geldin, girdin benim de dizelerime.
Gözlerimi kapatsam gider misin?
unuttuğumu farzetsem inandırır mısın?
Mona Lisa'm sen var mısın?