Umutsuz gününümün umudu oldun
Renksiz dünyamın pembe gülüsün
Yüreğimi aydınlatan ışığım oldun
sen gönlümün yegane güneşisin,
Yok eden acıları yaşasamsa
Binbir keder içinde kıvransamda
Senin için acı çekmeyi
Senin için üzülmeyi sevdim.
Unutmak yok benim kitabımda
Keşke olsaydı hiç demedim
Ben senin için yanmayı
Senin için kor olmayı sevdim.
Hiç görmesemde göremesemde
Oralarda olduğunu bilmeyi
Gönlünde bir başkasıda olsa
gönlünde nokta olmayı sevdim
Ben senin için acıyı
Seninle olan hayelleri
Seni bir saniye düşünmeyi
Ben seni hatırlatan dakikaları sevdim.
Öleceğiz sonunda bir gün
Söz verdiğin şeyleri sevdim
Seni görmeden ölmem diyordun
Ölmeden seni görebilme ihtimalini sevdim....