I
yağmur altın kaselerle giriyor bahçemize
çocuklar saçlarını tarıyorlar yağmurların
uzayan bir mevsim oluyor kalbim
dağların kar türkülerine
kuşların kanatlarına vuruyor
şiirin gölgesi
ve alnımın kovuğundan
doğuyor güneş
çiçekler
güneş sarısı deniz
lambalar parlayan gözleridir akşamın
hüzün gül gibi geliyor
kuşlar daha bir doru
giriyor şiire
gökyüzü dalgalı bir çocuk
II
ay kristal kadehlerde göz yaşı
ırmaklar denize uzanan bir ceset
ayrılık ölüme daha yakın
uzat ellerini
ve ruhunu yasla şiire
şimdi ölüler giriyor kanıma
üşüyorum
esriyen suratını emiyor kumsalların
III
her akşam kanayan bir yanı vardır şiirin
öp ve yüzümün ak sayfalarını çevir
yaban atlarını sür sonra
dudakları albenili
gülleri de
IV
gözlerim iri tutuyor
mor ay kıpırtılarını
aşk gecelerini ölülerin
yüreğim sarsıyor
Talip Işık