Anlam katan insan, anlamlaştıran insanlık.
Anlamayan insan yine öz anlamı,insanlığa özünden ulaşan yine insan. Kendinde mi bulmalı insan insanı? insanlıkta mı bulmalı kendini?
Yalnızlığımız insansız, bir o kadar en derin yalnız,insanlık.
Bir hayat sahnesi alabildiğine yaşam,alabildiğine insan.
İlk tebessüm başka bir tebessümle birleştiğinde, alıyor içine aynı yüz.
Kendi yüzümüz yansıyan düşüncenin gözyaşından ulaşır gibi insanlık nereye aktığını bilmeden.
İnsanda biz, insanlıkta biz. Çünkü insan insanlığı taşır içinde, bazen de insanlık insanı yansıtır.
Tek bir bakış insandır. İnsan bir dünya ve bir dünya bir yaşama akıştır.
İşte öyle bir akışa ulaşır gibi özünden aktıkça sarılabilmeyi herşeye ve
sanki bir nehir uzantısı gibi, ulaşmak isteyen sözsüz kendine. Akmak ve anlam olmak.