Hüznün karabulutları
Yavaş yavaş kaplıyor yüreğimi.
Birazdan şimşekler çakacak,
Yıldırımlar düşecek benliğime.
Ruhumda fırtınalar kopacak,
Savrulacağım bir o yana bir bu yana.
Yüreğim kabaracak,
Sığmayacak göğüs kafesime.
Öfkeyle haykıracak yüzüme,
Neden beni hapsettin buraya diye.
Ciğerlerim bir davlunbaz misali çalışacak.
Alnımdan soğuk terler akacak,
Buğulanan gözlerimden,
Yaş yerine kanlar akacak.
Ruhum Titanik misali,
Alabora olacak kendi sonsuzluğumda.
Ay dost ay ay...
Bilmem ki bir ben miyim böyle olan.
Acılar denizine durmadan yelken açan.
Yokluğuyla var olmaya çalışan,
Ha söylesene dost...
Neden susuyorsun öyle?
Uzat hadi uzat elini,
Çıkart gömüldüğüm sonsuzluğumdan beni.
Yoldaşı ol gaybana gecelerimin.
Birlikte söyleyelim yalnızlığımın türkülerini.
Öyle hasretim ki dostluğunun sıcaklığına.
Bir umudum sende, sakın beni yalnız bırakma...