�hiçbir şey
topal günlerin uzunluğuna benzemez yokluğunda�
diye yazıyordu adam gönül güncesine
derin koyu bir mavi akıyor kalemden bu gece
mavinin koyu karanlığındaki ışığın gücüyle
yazıyor adam gönül güncesine
yazıyor ve diyor ki
sen yoksun ya
olma ihtimalinin bile gün geç tikçe tükendiği yarınların
gittikçe ağırlaşan kokusuyla nefesi ensem de
yaşam gücümü tüketircesine
hele akşam olunca
bir hüzün süzülür pencereden odama
mumlar yanar karanlığa inat
aşk-ı ışıkla
birde ben senin aşkınla
perdeler bir ayıbı örter gibi
flört eder kanalıkta mum ışığıyla
bense senli düşlerle
yalnızlığım ki çırılçıplak karşımda
her ev kendine kapanır
kendini yaşar tüm gece boyunca
ben yaşayamadığım senin sevdanla
açılır yayılırım alemlere
sen dahil kimse bilmez
bir tek aşk ile sema eden meleklerden başka
gönül güncesinde tutulan son kayıttır beklide bu aşka
derin koyu bir mavi akıyor kalemden bu gece
mavinin koyu karanlığındaki ışık tükeniyor sesizce