Şiir Arama

Turgut Baki - Erkekler Ağlamaz...(ve Babalar Yalan Söylemez)

barın kuytusuna sığınmış bir adam

bir tane daha diye işaret ederken garsona
yarım kadeh rakıyı bir kerede dikti kafasına

çıkarıp iç cebinden karalama defterini
ve büyük oğlunun
öyle şeyler yaz ki baba
silmeye gerek kalmasın bir daha diyerek verdiği
yanından hiç ayırmadığı
can yoldaşı
kurşunkalemini

önce günün tarihini düştü

bu gün
evet tam bu gün
ağlamaya tövbe ettiği günün
dördüncü senesiydi

daha dün gibi hatırlarım diyerek
karalamaya başladı satırları

en küçüğü farkında değildi hiçbir şeyin
o hala bir oyun oynanıyor zannediyordu

ortanca ise tam olarak ne olduğunu kavrayamamış
gözleri dolu, dolu bakıyor
ama soramıyordu

beklide duymaktan korkuyordu

en büyükse her şeyin farkındaydı

sıkı, sıkı bastırdığı avuçlarını
ayırmadan gözlerinden
ısırarak dudaklarını

isyan edercesine
güle güle diyebildi.

vakit gelmişti işte

dönüp son kez
son kez bakmak

hatta bir kez daha kucaklayıp
hoşça kalın oğullarım
umutlarım,
yarınlarım demek istedim olmadı.

gözlerimden süzülenleri görsünler istemedim
sözcükler düğümlendi boğazıma
adımlarım kitlendi
her şey sislendi

canımı bırakıp orda
ceset bedenimi sürükleyerek

onlarca yolcunun şaşkın bakışları arasında
beni uçağa götürecek otobüse yöneldim

tam binecektim ki ardımdan

büyük oğlum
hıçkırarak seslendi

hani
hani erkekler ağlamazdı baba

yalan söyledin işte

hani ayrılıklar, son olmazdı

bu gidişin dönüşü de olacaktı baba
yada biz gelip kavuşacaktık sana

hani erkekler ağlamazdı ya

neden yalan söyledin baba

şimdi sen saklayarak gözyaşlarını
ve bizi böyle burada
ardında koca bir yalan bırakarak
gidiyorsun ya

sakın ağlama

unutma sen söyledin

erkekler ağlamaz baba

yıllar geçti
ve ben gözyaşlarımı
yalancı gülüşlerin ardına saklıyorum hala

ayrılıklar bir son değil
sevinçli kavuşmalar için bir neden
bir neden diye avunuyor

ben gidemesem de
onlar gelecekler bir gün
biliyorum

ve bunun için yaşıyorum diye
noktalarken son satırlarını

hesabı uzatan garsonla
göz göze geldi adam

içtiklerini hatırlamıyordu
ama bar çoktan kapanmıştı

cebinden çıkardığı bir avuç parayı
bırakıp tezgahın üstüne
doğruldu yerinden

kaldırıp paltosunun yakalarını
takıp yüzüne yalancı gülüş maskesini
yalpalayarak gecenin karanlığına karıştı

ağlamıyordu işte
söz vermişti
ağlamıyordu
gözlerinden akan
yağan yağmur tanelerinden başkası değildi

ağlamıyordu

çünkü erkekler ağlamazdı

öyle demişti canlarına

ve babalar yalan söylemezdi.

ağlamıyordu
gözlerinden akan yağan yağmur tanelerinden başkası değildi..!