boşuna söylüyorum sana duvarlara vuran yumruğumla
boşuna söylüyorum sevdim diye
haykırışım boşuna
isyanım boşuna
ateş yutan cambazın ağzındaki alev gibi
dökülüyor ismin dudaklarımdan
bir fısıltı gibi haykırıyorum
kimse duymasın diye
sesim uzaklaşıyor benden
ben kendimden
kalemimden dökülen senli dizeler
dizilip bir biri ardı sıra
merdiven oluyorlar semaya
ki birileri dizelerimi söylüyorlar benzetip kendilerine
dizelerim onlara tatlı şarkılar oluyor
sense tıkayıp ellerinle kulaklarını
başka nağmeler söylüyorsun inadına
oysa ne sen
ne de onlar bilmiyor
melekler ve ben
sana methiyeler diziyoruz geceler boyu
bir an geliyor notalar yetmiyor seni anlatmaya
ve kulaklar duymuyor yükseklerdeki müziği
sevgiye acık yüreklerden başka
tüm kainat kulak kabartmış bu armoniye
semah dönüyor tüm alem
ben yanıyorum
rahmet gözyaşları döküyor melekler üstüme
sönmüyorum
adın geliyor aklıma
o ceylan gözlerin
sana olan sevdamı hatırlıyorum yeniden
benzin serpilmiş ateş gibi
harlanarak yanıyorum
küllerim savruluyor tüm aleme
senin merkezinin çekimine kapılmış
sana dönüyorum
sana varıyorum
yanıyorum
yine kül oluyorum
yine savruluyorum
sana dönüyorum
ben git gide sen oluyorum
sen benden uzak
BİR�E varıyorum
seni buluyorum
(ama sen ________________)
.