hüzünlü bir resim düşle bana dair
yokluğun
öksüz bir çocuk burukluğudur
kimsesizliğim
gölgesi kumlara vuran yağmur bulutudur gözlerimde
belki bir gün senli umutlarım
gök kuşağı olur bende
ve belki bir gün
bir çift güvercin gibi süzülürüz
aşk denilen o sonsuz mavilikte
umut bu
neden olmasın