geçmişin dar kaplılarından süzülerek gelen
biz hiç baharı & baharları yaşayamadık diyen bir melodi
uğuldarken kulaklarımda
işte sonbaharı da
geçtik & geçiyoruz diyen bir nakarat dudaklarım da
oysa ikinci adıdır yağmur gecelerin
senli düşlerin yorgunluğuyla bitap düşmüş günümün üzerine dökülen
rüzgar sa
serin sesli konuğudur
özleminle kavrulmuş yürek evimin
ve yokluğun
uzaklık türküleri tutuşturarak odamın kandillerinde
sensizliğimin ve yalnızlığımın gerçeğini çarpar yüzüme