'dudağından dökülen zehir sözlerin
yüreğime aksa da gönlüm uslanmaz
yüzüm gülerken içimde kanar bin yerim
gözyaşlarım boğsa beni tenim ıslanmaz'
bülbül, güle bu türküyü söyler
gül başını önüne eğer;
gülün sevdası toprağaymış meğer!
gül dalında güzel,
bülbül dalında öksüz!
haklıydı gül,
nasıl yaşanır gökyüzüsüz?
ama gülsüz!
***
karışıp toprağa sana gelirim
bütün sevdan toprağaysa eğer;
biterse bir gün bülbülün sevdası
işte böyle biter.