Sen gidince ne dertlere tutuldum
İlacımı sakladılar zülfikâr
Ölmem için kör kuyuya atıldım
Baş ucumda beklediler Zülfikâr
Dostlarım sadıktır sandığım anda
Akıl başa geldi yandığım anda
Yanılıpta sırtımı döndüğüm anda
Kuluncumdan okladılar Zülfikâr
Katarlanıp da kendimi göçürdüm
Yar Peşinde koca ömrü geçirdim
Yüz vermeyince aklımı kaçırdım
yine onu akladılar Zülfikâr
Senden sonra ben kendimi yitirdim
Huzur denen sermayemi batırdım
Korkudan sadece sustum oturdum
Her belayı yüklediler Zülfikâr
Kul ümit'im dirhem girmez darama
Tek damla yağ bulamadım çırama
Şifa diye kabuk tutan yarama
Hançer vurup yokladılar Zülfikâr
.