Mehtaplı bir yaz akşamıydı
Şöyle insanı çıldırtan cinsten.
Tecrübeli ay bulutun arkasına girdi
İnsanların böyle gecelerde önce azdığını,
Sonra da kendisini şahit yazdığını
bilirdi.
Saklanamadı küçük ayı
ve öteki yıldızlar
Sevgilileriyle kumlara uzanmış kızlar
Umursamıyorlardı dünyayı.
Seviştiler önce, sonra bir şarkı tutturdular:
“Ay şahit aşkımıza, yıldızlar ve ay
Bu gece unutulmaz, unutulmaz vay! ”
“Ben görmedim” dedi ay. İftira!
Gençler sandallarda, ellerde bira
İşitmediler onu, biri bağırdı “Vira! ”
Unutmuşlardı evi, barkı
Devam etti şarkı:
“ Mehtaba sorun inanmazsanız eğer,
Aşk güzel, hayat yaşamaya değer”
Ay onların sesini pek âlâ duydu.
Çaresiz, dalgalarla anlaştı,
Denizdeki aksi ritme uydu.
Galiba bu durumda
En iyisi buydu.
(18.Temmuz.2004)
.