Kimse sıradan değil,
Herkes sıra dışı…
Hepsinin farklı bir sesi,
Sana göre kaba, kibar,
Bir hayat felsefesi var.
Gülüşü, bakışı,
Unutturuşu, hatırlatışı.
Kimse sıradan değil elbet,
Herkes sıra dışı.
Farklı farklı dürtülerle
Ya sessiz çıkar karşına ya da
büyük gürültülerle.
Başkadır coşturuşu, kızdırışı.
Kimse sıradan değil ki!
Herkes sıra dışı.
Basit sandığın karmaşık,
Sığ sandığın bazen derindir kim bilir! ;
Söküp atmaya çalıştığın sarmaşık,
Belki de çok seveceğin
kaderindir kim bilir! ;
Bırakmalı artık bu sığ bakışı.
Kimse sıradan değil çünkü,
Herkes sıra dışı.
Benzemezken kar taneleri birbirine,
Rastgele hiçbir şey olmazken,
Bir “Ah! ” sesi bile evrende kaybolmazken,
Ne acı yenilişi insanın kibirine!
İşi yalnız kendini özel görmeye,
göstermeye vardırışı.
Kimse sıradan değil oysa,
Herkes sıra dışı.