Çoban krala “bahtın açık sör! ” demiş
tahta talip olmuş
Kral da ona“tahtıma çık, gör! ” demiş,
lâfta galip olmuş.
Çoban “Bir daha dönmem” demiş saraya girip,
Lâkin üç gün zor dayanmış garip.
Özgürlük! Özgürlük! diye çıldırmış
takmış başına huniyi.
Kral bunalmış gezemeyince şık,
Koyunlarsa uzun havaya alışık,
Sevmemişler kralın çaldığı
Kırkıncı senfoniyi.
Çoban kırlarına dönmüş, kral sarayına
Bir süreliğine oturmuş her şey rayına...
Çoban bir gün düşlüyorken saraydaki tatlıları,
Fark etmemiş gelen atlıları
Kral unutamamış kekik kokan ovaları
Çoban hediyeleri görünce düşürmüş
elindeki kovaları.
Kral demiş “Şu ağacın altına bir çul ser,
Bir bardak ta pınardan su ver, yeter.
Adamlarını geri yollamış, sarılmış soğuk suya,
Yatar yatmaz dalmış derin uykuya.
Çoban bir yandan gelen yemeklerden yemiş
Bir yandan da şu sözleri söylemiş:
“İnsanoğlu durmadan, mutluluğunu arar,
Çobanın karnı açtır, kral ise gamlıdır;
İç huzuru olmazsa para pul neye yarar,
Zenginlikle özgürlük birlikte anlamlıdır”.