Güzel güzel yaşayıp dururken
Birgün hüznü farketti,
Arkasından vesveseyi
Ve gereksiz herşeyi,
Unuttu neşeyi.
Keşifler birbirini kovaladı
İhaneti sezdi
Demek ki insanlara güvenilmezdi.
Önce biraz direndi
Ama sonunda
Kin tutmayı da öğrendi.
Yeni dostlar edindi
İntikam, kıskançlık, bencillik
Böylece ruhunun o güzelim müziği dindi.
Bu yolda biraz daha yürüdü
Gözünü adamakıllı hırs bürüdü.
Şimdi o amansız tuzaklarda
Huzurlu günleri artık
Çok uzaklarda.