Gidişin ölümüydü umutlarımın
Güllerin yüreğimde can verisiydi
Ufkumda her aksam hüzünlü ve dalgın
Seninle batan ömrümün güneşiydi
Ardında bir İstanbul bıraktın öksüz
içimde yokluğun ateşini yaktın
Karanlıklar ortasında güpegündüz
Yıkılmış dağılmış bir adam bıraktın
Gün, Gün yaklaşan bir şey var; ölümü mü ne?
Değilse içimde bu ürperti neden!
Dolasan kim benimle deli divane
Güzel olan herseldi seninle giden
Simdi butun hayallerim yoksul kaldı
gittin, BANA BU REZIL ISTANBUL KALDI