Dolaşırken sokak sokak
Geçerken caddelerden
Tarih kokuyor her içime çektiğim nefeste
Ah istanbul! ...
Beyazıttaydım bugün kapalı çarşıda
Gökleri süslemiş bayraklar siyah beyaz
Herkeze nasip olmaz
Ayrı bir duygu istanbulda beşiktaşı yaşamak
Dolaşırken kalabalığın içinde
Bir grup ekmek peşinde sarraflar
Dericiler,Çiniciler,Antikacılar
Turistler dört bir yanda resimler çekerken
Hayran kalırlar her bir portresine
Gölgesinde yaşadığım
Hüzünlerin aşkların
En güzel şarkıların yazıldığı
Tarihin göbeğindeydim bugün
Ah İstanbul! ...
Kapalı çarşıdan verdinmi kendini sahile doğru
Mahmut bey yokuşu
Her köşesinde
Onlar,Binler,Onbinler
Türkü söyler dilsizler
Şaşıpta kalmayın misafirler
Kalpten gelir nameler
İstanbul işte
Dilsizlere bile şarkı söyletirler
Mahmutbeyden aşağı sarkarken sessiz sessiz
Karşında büyük cami
Havlusunda güvercinler
Çevresinde buğday atanlar
Galatadan esen rügar
Eminönü, sirkeci haliç
Buram buran tarih kokuyorlar
Ben ise
Sessiz günlerim içinde
Yanlız
Bir başıma
Ruhum ortaköyde sabah kahvaltısında
Yanımda bir sandalye hep boş
Duyursakta boş
Duyurmasakta boş
Demek hep orda boş kalacaklar
İstanbulun kalabalığı içinde
Yalnızlığı geliyor her defasında aklıma
Kime baksam
Neyi görsem
İçimde
Yalnızken ben
İstanbulun kalabalığı içinde hep yalnızım ben
Yaş otuz
Bir varız bir yokuz
Tarih gibisin yalnızlığımda
Ah ulan İstanbul! ...