Nisan yağmurunda yürüyorum karanlık yollarda
Tenime işliyor damla damla yağan yağmur
Üşümeyi bekliyorum ilkbaharda
Yavaş yavaş yürüyorum yüksek binaların altında
Karanlık çökmekte güne
Sokak lambaları yanıyor her bir köşe başında
Sanki uzaktan göz kırpıyorlar karanlık hayatıma.
Gökyüzü maviliğini kaybetmiş
Karanlık çökmüş gündüzün ortasına
Yanlızlığını terkedilmişliğini anlatıyor bana
Sanki anlarmışım gibi
Uzaklaşmak istiyorum yanlarından
Sokak lambalarının loş ışığı altında.
Köşe başında bir sarhoş adam
Elinde birası eskimiş bir ayakkabı
Üstelik yağmurdan sırılsıklam
Kafası kıyak yada çakır keyif
Nara atıyor gündüzün ortasında
Kendince mavilikler dünyasında.
Artık gidiyorum
Kaybedecek hiçbir şeyim kalmadığından
Arkama bile bakmaya gerek duymadan
Kim bana ağlamış
Kim gülümsemesini saklamış umursamadan
Bu sabah bu şehirden gidiyorum
Hiçbirşeyim olmadan
Üzerimde bir ceket bir pantolon
Kalbimide almadan
Elveda bile demeden
Sabah güneşinde şarkı söyleyen kuşlar eşliğinde
Bu sabah bu şehirden gidiyorum...