Yaşadığım her günün içime kor gibi düşen acısı,
Yıllarca biriktirdiğim umutların katili,
Hoş geldin hüzünlerime.
Geçtiğim yolların karanlığı çökmüş üstüme
Üzerimden atamıyorum ölü toprağını
Canım yanıyor susuyorum.
Umutlarımla yaşıyorum, elbet bir gün gerçek olacaklar
Söz geçiremiyorum kendime
Anlatamıyorum bunların hepsi birer yalan
Olmayacak istediğim ve olamayacağım bir gün mutlu
Artık bende vazgeçtim
Nedir onca acının sonunda beklediğim
Hayatın sillesini yememiş gibi umut mu biriktireyim
Bu acıyı her gün her saniye kendime neden hatırlatayım tekrar ve tekrar
Artık bende vazgeçtim
Herkes gibi yaşıyorum öylesine
Laf olsun diye
Annem babam üzülmesin evlat acısı yaşadık diye
Artık ben de vazgeçtim laf olsun diye yaşıyorum