Şu dünyada iki çeşit angut var,
Biri uyanıktır diğeri kendini över,
Dost gözükür dosta arkadan söver,
Hep yaptığı kalır yanına angut.
İyiyi kötüyü yaratan Allah,
Bir bilse kendisi baldırı şallah,
Ona buna hep çektirir illallah,
Ölüm vardır bakmaz sonuna angut.
Hatırlamaz bu dünyayı kuranı,
Bilmez hal hatırı hatır soranı,
Surat asar almaz selam vereni,
Gider köy şeytanın yönüne angut.
Güzel harbi dostlukların engeli,
Angutun kafası değil dengeli,
Görmez gerçekleri içten gölgeli,
Hep yaptığı kalır yanına angut.
Saftır kuzu gibi davar misali,
Çıkarına ters git olur küsülü,
Kötü örneklere iter nesili,
Sade bakar kendi gününe angut.
Sözüm angutlara anguta çağrım,
Her insan insandır olurmu ayrım,
Benim angutlardan çok yandı bağrım,
Okurum beddua canına angut.
Veysel der ki; Dünya gelip geçmektir,
İnsan hasıl nesil ölüp göçmektir,
Tek bildiğim doğru yolu seçmektir,
Anlamaz gün katar gününe angut.