Hep geldin üstüme kasavet çektim,
Ağladım gözyaşım toprağa döktüm,
Yalan değil dünya ben senden bıktım,
Ben sana kendimi anlatamadım.
Bırakmaz yakamı vay zalim kader,
Bitmez çile bu dünya mı dar eder,
Benimle oturur, benimle gider,
Ben kimseye derdimi anlatamadım.
Aç kalmak kaderim, tokluk neyime,
Yokluk hasret koydu beni köyüme,
İnsafa gel, insaf derim beyime,
Nedense derdimi anlatamadım.
Aş kaynamaz kazan, tencere kuru,
Sebebi asgâri ücretin zoru,
Sözüm sana duy sen hey tuzu kuru,
Derdimi kimseye anlatamadım.
Değildir ağamın dünya umrunda,
Baki değil herkes, ölmek zorunda,
Bugün böyle umut yoktur yarında,
Kimseye derdimi anlatamadım.
Dünya nimetini insanlara paylasan,
Ağam sende bizle bayram eylesen,
Bizler ile gülsen bizle ağlasan,
Söz kâr etmez derdimi anlatamadım.
Veysel der ki; Ağam danış vicdana,
Kendisini taştan atar aç dana,
Senide, benide doğuran ana,
Fark etmez derdimi anlatamadım.