Bir zamanlar senin sevdana yandım,
Leyla mecnun gibi deliye döndüm,
Dünya fani ömrün sonuna geldim,
Ölürsem sevdiğim beni bırakma.
Sensin bu kalbimin şen bülbülleri,
Kalbimin köşküne diktin gülleri,
Böyle iyi uzak etme yolları,
Canım can yoldaşım beni bırakma..
Seninle oturdum seninle kalktım,
Gönlüme gözüme ışıklar yaktın,
Sakın deme bana ben senden bıktım,
Kıyamette kopsa beni bırakma.
Ben ağaç misali sende dalımsın,
Kesersen dalımı sende zalimsin,
Dünyada bulunmaz cennet gülümsün,
Öldür kör kurşunla beni bırakma.
Fanidir bu dünya vardır ölümü,
Koklatmam kimseye nazlı gülümü,
Eğer ben ölürsem sen tut elimi,
Gidelim elele beni bırakma.
Bana morel destek sensin yaşatan,
Karanlık dünyamı sensin ışıtan,
Gerçekte rüyada elimden tutan,
Sıkı sarıl canım beni bırakma.
Şaka değil bu bir kara sevdadır,
Veysel derki bu güzellik soydadır,
Ömür boyu solmaz gülüm evdedir,
Bu can sana kurban beni bırakma.