Yalan dünya dosta,evlada yandım,
Ne bilem ki bende adamdır sandım,
Bende şu dünyada şuna inandım,
Kıymet bilmez kimse boşdan boş imiş.
Geçmiş dünya tarhanayı, çorbayı,
Söz dinlemez yola gelmez körpeyi,
Besle büüt halden bilmez zorbayı,
Asık surat, kalbi taşdan taş imiş.
Geldim dünya sana mecburi hayat,
Kin ile garezin bana ise şayet,
İstemem varlığın ciddi bu niyet,
Şaştım kaldım dünya nasıl iş imiş.
Şaşırmışım ben bu ilginç konuya,
Evlad karşı gelir baba, anaya,
Tat,tuz kalmaz huzur girmez haneye,
Düzen bozuk dünya hepten boş imiş.
Dedikodu, fetvaz dili karalı,
Yalancı olmuş bu alemin kralı,
Bıktım ben bu gerçekleri göreli,
En doğrusu suskun kalmak hoş imiş.
Zaman azgın zaman şarttır eğitim,
Eğitimde olsa bozuktur ritim,
Nere kadar gider bilmem bu tutum,
En doğrusu insan olmak hoş imiş.
Veysel der ki; Zalim dünya ters yüzlü,
Azgın nesil azgın çoktur aç gözlü,
Arasan bulunmaz açık net sözlü,
Şaştım kaldım dünya nasıl iş imiş.