Deniz…
Anlamsız sensiz.
Sensiz anlamsız kalır, o mavi giz.
Yanar-söner rüyalar
Seni yakalar gözlerim bir an
Güller kırılır ellerimde
Ve ellerin aklıma gelir.
Ne ılık rüzgarın var
Tadında bırakılmış bir hayatın,
Son anı kadar
Güzel bir diyarsın İstanbul.
Ben çatlak aynalardan baksam da sana
Bir melek gibi gülersin bana
O rengarenk akşamların
Dokunuyor insana
Ben bir çocuğum İstanbul,
Damlaları üşümüş yağmurum
Islaklığım saklı denizlerinde
Beni annemin dizlerinde,
Babamın parmak izlerinde bul
Sensiz öyle kimsesiz ki akşamlarım
Umutsuzca doğar ay,bulutlar kül yığını
Aklım almasa da nasıl dünyaya sığdığını
Bir rüzgar uçur, ben anlarım
Senin haykırdığını.