Bu şehir seni söylüyor bana.
Bulutlar senin dansını ediyor gökyüzünde,
Güneş çocuksu gülümsüyor, senin gibi.
Güvercinler ürkek, yumuşak, narin sanki senin ellerin.
Dalgalar senin şarkını çalıyor yüreğime.
Çocuklar annesine sarılıyor içten.
Ve senin gibi bakıyor bana serçeler gökten.
Bu şehir seni söylüyor bana, akşam olana dek.
Akşamları değişiyor bu şehir,
Masum gülüşlerle şehvetli dudaklar yer değiştiriyor.
Dalgalar hırçınlaşıyor, bulutlar kızgın.
Kaçtı güvercinler güneş daha çaresiz bir ay bıraktı yerine.
Bu şehir bana beni söylüyor akşamları.
Yakamozlar hırçın dalgalar üstünde.
Hüzün var dört bir yanda.
Çoluk çocuk yerine it kopuk parklarda,
Sevmeden sevişiyor gençler banklarda.
Kuşların sesleri, çocuk bağırışları, masum hayaller,
İçki şişesinde çığlıklara, kavgalara, hüzünlere bürünüyor.
Ve sen yoksun diye ağlıyorum ben bir kenarda.
Sonra vuruyorum kendimi kadehlere.
Sabahları umutlar yeşerten bu şehir,
Geceleri solduruyor kalpleri,
Biz seviyoruz ama bu şehir sevmiyor bizi.