Ertelendi kederlerim
Doldurmuyorlar yüzümün hüzün pınarlarını
Gülüyorum kaybettiklerimi izlerken
Avuntum birkaç anı odamda
Ertelendi kederlerim
Onlarla birlikte sevdalarım
Hani bir boşluktan bahsederler ya hep
İşte boşluk dedikleri bu olsa gerek
Oradan oraya savruluşun
Hiçbir yansıma bırakmaması peşinde
Boşluk
Ne bir fırça darbesi
Ne bir nağme
Boşluk
İşte insan böyle zamanlarda düşünürmüş evliliği
Bir kağıt olan kalbe atılsa bir kurşun kalem imza
Ve yanlış olduğu anlaşılsa yıllar sonra
Silinse, iz bıraksa
İzler biriktikçe yıpransa kalp, yaşlansa
Ve bitse yavaş yavaş hayat
İşte böyle düşünürmüş insan derin boşlukta
Farklıyım
Ve bu sağlıyor dayanmamı
Odamda kimsenin inanmayacağı güçler koruyor anılarımı
Gerçek gibiler
Nicedir keder yok odamda
Avuntum
Gözde bir sevda
Mazi kadar uzak, odam kadar yakında
Kötü değil hiçbir şey
Üçgen eninde sonunda kesişecek, inandığıyla…