İçerden Çıkan Adam
İçerden çıkacak birazdan adam,
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam.
Uykusuz tavanlar, çürük ranzalar,
Cevapsız mektuplar, suskun voltalar
Geride kalacak
Ve sepya rengi hüznüyle
Bir gül gibi savruk, gülecek adam.
Kar yağmıştır sardunyanın üstüne
Anılar toza bulanmıştır.
Kitaplar sobada yanmış,
Sazlar duvarda kanmış,
Güzelim şarkılar yağmalanmıştır.
İçerden çıkacak birazdan adam,
Yıpranmış bavulu, hantal sesiyle
Kendini yollara vuracak adam.
Yüz çeviren dostlar, eski sevdalar,
Ayak oyunları, sinsi tavırlar
Açığa çıkacak
Ve sonunda kendisiyle
Bir ince hesabı görecek adam.
Susamıştır tebessümün seyrine
Saçları hiçbir gün okşanmamıştır.
Bir ihtilal kadar yalnız,
Ah... vefanız kadar yanlış,
Mümkünse farzedin yaşamamıştır...