suları taşladım ellerimde boğdum seni harelerde
artık yaban gözler görmeyecek yüzünü,
öldün, aşkım dirildi.
boynu bükük kır çiçekleri tutsun yasını
söğütler kamçılasın beni
ellerimle boğdum seni
bir oyuncak kayık battı kıyıda
bir çocuk ağlıyordu
ben sana,
sen kağıttan sandala kıydın,
yapmamalıydın.
çocuk benim gözlerimde hıçkırdı
ben çocuğun avasında haykırdım
bugün durgun suların kalbini kırdım,
kırmamalıydım...
şartmış gibi baharı müjdeliyordu yaban sümbüller
kimeydi bu mutlu haber, nerdeydi?
durgun sular dargın,
batan kayık yorgun
yalnızdım.
kırılası ellerimle sulara mezar kazdım.