Nasıl met edeyim Dikmencik seni,
Namı diğer Horsana'ydı evveli,
Zihni unutur mu doğduğu yeri,
Ne günlerim geçti sende Horsana.
Baba vatanımsın benim köyümsün,
Gönlümde sevgin var doğduğum yersin,
Kızıl ırmağın var aktıkca aksın,
Güzeldir yeşilin morun horsana.
Baharda açılır türlü güllerin,
Şehire bağlıdır asfalt yolların,
Zihni anlatamaz senin hallerin,
Güzeldir baharın yazın Horsana.
Ne komşular vardı hepsi baş tacı,
Erkeği kardeşti kadını bacı,
Bir çoğu dünyadan oldular yolcu,
Kimler geldi geçti sende Horsana.
Köyümüz göç verdi bir çoğu gitti,
Giden İstanbul'da meskanın tuttu,
Hamd olsun hepsinin bacası tüttü,
Özledim onları canım Horsana.
Zihni depreşiyor içimde sızım,
Gidenler de bizim kalanlar da bizim,
Selam olsun size kardeşim bacım,
Helallık dilerim sizden komşular.