— Onlar, her yörenin delileridir!-
Bu alaca karanlıkta, yaz günümüz karla gider
Saltanatı bir anlıkta, zengin hayra zorla gider
Köylü toprağı ekince, hastalara herle gider
Zorba köye göz dikince orman diye tarla gider
Millet tuhaf garip Ali, Kelkit, Kaman, Urla gider
Bir yaralı kurt misali, yürek kızıl korla gider
Anasını bilmez sabi, bir bilinmez yarla gider
En bakir kelime gibi, çağrılmadan fırla gider
Dost gelecek hanesine, kavga dövüş gırla gider
İman sinmiş neresine? Vebal, günah tır'la gider
Soyu bozuk atmış postu, utananlar arla gider
Görünüşte Allah dostu, sarhoş Çar'a çarla gider
Biter ömür, salı, pazar, âmâ gözü ferle gider
Güven erir azar azar, kadınımız erle gider
Mülk sahibi -çuf çuf ile- iş başına zarla gider
Azınlık yer bile bile, saf çoğunluk darla gider
Yöremizde haylaz güller, deli dolu hırla gider
Bırak deli saysın eller, bilinmezler sırla gider
Kimi Hakk'ı gökte arar, gönlü kayar Karl'a gider
Divanemiz divan kurar, âlimimiz narla gider!