Ata dedim, candan inandım.
Sözü, özü, doğrudur sandım.
Yıllar boyu, boşuna kandım.
Baba, azmış ise, bana ne.
Evlat dedim, sevdim kokladım.
Her zaman, her yerde yokladım.
Boşa, meyvesini bekledim.
Evlat, azmış ise, bana ne.
Canım dedim, koynuna girdim.
Yoluna, varlığımı verdim.
Her gün, daha da arttı derdim.
Avrat, azmış ise, bana ne.
Evimi, barkımı, güvendim.
Sırlarımı, açıp dövündüm.
Komşum, melek diye övündüm.
Komşu, azmış ise, bana ne.
Zaten, medet beklemem ondan.
Boş laflar eder, şundan bundan.
Korkunca gider, yandan yandan.
Cahil, azmış ise, bana ne.
İlim saçar, cümle cihana.
Azar ise, şeytan bahane.
Âlimler azmasa, daha ne.
Âlim, azmış ise, bana ne.
Kötü yolda, yolun kolayı,
Kullar ister, her gün balayı.
Paksoy'um, hiç sevmez olayı.
Âlem, azmış ise, bana ne.
.