Düşmanlar, göz dikmişti, bu ülkeye.
Ders vermek için, gitmiştin cepheye.
Gününü gösterdin mi, kefereye.
Cepheden, bize bir haber ver, gazim.
Güzel anan, senin yolunu bekler.
Nazlı yârin, çamaşırını koklar.
Sâbı yavrun, sana doğru imekler.
Onları bekletme, hadi gel gazim.
Al bayrağımız, dalgalanıyor mu?
Tüm şehitlerimiz, gölgeleniyor mu?
Mustafa Kemal, ilgileniyor mu?
Cephede, ne var, ne yok, söyle gazim.
Çanakkalemi, yoksa, çöl yemenmi.
Gerçek bir savaş mı, yoksa, dümen mi?
Bölük mü, alay mı, yoksa, tümen mi?
Neler oldu, bir şeyler söyle, gazim.
Git, şehit ol demiştik, bizler sana.
Şehit ol demiştik, sen, bu vatana.
Eriş demiştik, şehitlik katına.
Şehitlik, kısmet olmadı mı, gazim.
Ayağın topal, yüzünse yaralı,
Alnın açık, sanma bahtın karalı.
Böyle değildir, savaşın kuralı.
Düşman, her zaman hain olur, gazim.
Üstündeki elbisen, param parça,
Çarıklarına, tozlar yapmış fırça.
Başını kaldır göğe, değsin arşa.
Hoş geldin, yiğit gazim, sen hoş geldin.
Hele gel de, birazcık, otur şöyle.
Cephede, neler oldu, sana böyle.
De hele, cephede, ordumuz heyle.
Konuş da, güzel haberler ver, gazim.
Demek, vatan kurtuldu, sen de geldin.
Bayrağımız göklerde, sen de güldün.
Gazi Atatürkü, Atamız bildin.
Sen öyle diyorsan, öyledir gazim.
Madalyonun, göğsünde, gururlusun.
Tüm cephede galip oldun, ulusun.
Bak, gözlerin ağlayacak, dolusun.
Her damlan bir kurşundur, yapma gazim.
Savaşı, gören sensin, ben bilemem.
O cehennemi, gözünden silemem.
Ben Paksoyum, makamına gelemem.
Cephede göğüs geren, sendin gazim.