Karanlığımda sana sarılıp uyudum..
Seni içimde büyüttüm...
Senin için güçlü oldum..
Bendeki sen için, sana olan sevdam için..
Sen, bugün hiç olmadığın kadar yakınken bana
Sana söylemek istediğim birkaç şey var....
Bazen sinirleniyorum, kızıyorum sana...
Ağlıyorum...
Ne bu halimiz bizim diye?
Ne bu yaşadığımız?
Buna bir insan yüreği daha ne kadar katlanabilir ki
Nereye kadar?..
Çok acı çektim ve hala çekiyorum..
Neyin bedelini ödüyorum diye düşünüyorum bazen..
Belkide seninle yaşadığım mutluluğun bedeli diyorum..
İşte o zaman kabulleniyorum acımı..
İşte o zaman her şeye değer diyorum kendi kendime..
Seninle olduğum her dakikanın bedelini ödemeye razıyım
Ama nereye kadar...
Yine yağmur yağıyor sevdalım
Tıpkı senle son görüşmemizde yağdığı gibi..
Ve yine bizim şarkımız çalıyor..
Tek fark sen yoksun..
Senin sıcaklığın, yanındayken duyduğum mutluluk yok..
Hep diyordum ya " seni sensizde yaşarım diye"..
Artık yaşayamıyorum sevdalım...
Ve artık biliyorum ki yaşanacak birşey de kalmadı..
Çünkü sen yoksun...
Benim için tek çare seni unutmak..
Umutlarımı bir kenara atmak..
Seninle başladığım bu yola artık sensiz devam etmek....
Bu gece son kez resimlerine bakıp ağlıyorum..
Bu gece son defa adını anıyorum,
Son defa seni sevdiğimi haykırıyorum..
Bir daha seni görmemeye,
Sevgini kalbime gömmeye yeminler ediyorum..
Tükenen umutlarıma son noktayı koyuyorum..
Ve ben artık yüreğinden sıyrılıp gidiyorum...
HOŞÇAKAL SEVDALIM...