Niye sever ki gönül, bir gönlü bir ömür.
Neden sevginin ateşini hep gözyaşları söndürür.
Niçin hapsolur karanlık bir kalbe duygular
Niçin tükenir tek tek sevgi ile beslenen umutlar.
Belki bir isyan, bir feryat, beklide bir yakarış,
Boşluğa söylenen bir şarkı bu, manası ise yalvarış.
Yağmur damlası gibi bulutlardan sıyrılıp gelen bir duygu,
Fakat denize düşüp de kaybolmak istemeyen bir sevgi bu.
Umudun ve neşenin terk ettiği bir sevgi var bu yürekte,
Sessizce yok olan hayallerin acısını kalbinde hissetmekte.
Hani olur ya belki dönersin diye yolunu gözlemekte,
Gözlerinin esiri olmuş hıçkıran yüreğim hep seni beklemekte.
Yıllar geçse bile unutamam sesini, gülüşünü ve seni,
Dolduramaz hiç kimse kalbimde sana ayırdığım yeri.
Sevdanın yoluna düştüm, dönüşü yok geri.
Aklımdasın, unutmadım, unutamam asla seni