Işık alacakaranlığın eşiğinde
Zaman mimlenmiş
Sokaklar gözlerken siyahı
Bir cenaze alayı
Bekleniyor
Güneşin gittiği yoldan
Ki bir çığırtkan
Bekliyor bağırmayı
“Güneş öldü”
Ve bir ulak
Atının sırtında
Bekliyor haber salmayı
“Güneş bir daha doğmayacak”
Çünkü gökten taş yağmış
Aynı sabah,
Zaman mimlenmiş
Ki dolanıyor etrafta
Esrik meczuplar
Lakin hurafe diyor
Bilge kişi
Korkuya mecal yok
“Aydınlık son bulmaz”.