Sen geçerken
Nergisler vardı, yol boyu
Geçişinle solan
Geçişinle toprağa dönen
Sen geçerken
Güller vardı
Kaktüsler vardı
Tekmil terpit çiçekler vardı
Sen geçerken
Çocuklar vardı
Yüzleri güleçken
Ağlamaklı
Sen geçerken
İnsanlar vardı
İnsancıklar vardı
Yürekleri akan
Bayır aşağı
Sen geçerken
Ay vardı güneş vardı
Işığını yitiren
Sen geçerken
Ben vardım o vardı
Şimdi sen yoksun
Yeryüzü meçhul
Malül ve hatıralarınla
Yitik
Ve nihayetinde
Sen geçtin
�İnsanlık�
Serden geçip
Yarda yiterek
Kavgalar bitti
Her şey karmakarışık
Amaçlar mecalsiz
Ki sende
�Paran yoksa
...................Dönme artık�.
Ahmet Aksoy