Katrana saplanmıştı ayaklarım
Kıpırdayamıyor hareket edemiyordum
Hayat önümde katran deniz olmuştu da
Ben görememiştim batmak üzere olduğumu
Çektiğim acılar çekmişti beni içine
Ve batar batmaz hissetmiştim
Üzerimdeki binlerce primatı
Beni parçalıyor parçalıyorlardı
Acıtmıyordu darbeleri, o an
Sadece düşünüyordum kendimi
Ve beni bekleyen acı sonu
Belli ki ölecek belli ki yitecektim
İşte hayat dedim o an ve anladım ki
Bir kez olsun düşmeye gör, üzerine üşüşür
Hemen seni tüketmek isteyenler
Ve kuralı budur dünyanın, güçlü ol
Kaplan ceylanı kovalar parçalamak için
Kurbağa sineyi yakalar yemek için
Ve kim ne kadar güçlü olursa olsun
Bir kez düşmeye görsün düşmanı bol olur.
Dünyanın çarkı böyle dönüyor
Ne zaman açlık ortadan kalkar
Ancak o zaman kurallar değişir, yoksa
Güçlü olan yer, güçsüz olan yenilir.