Günün yirmi dört saati seni
Düşünüyorum akıl akıl değil
Artık, manasını yitirdi her şey
Bir sen varsın senden öte
Her şeyi saran her şeyde olan
En güçlü orduların bile
Alamayacağı kalelerdi ördüğüm
Seninse tek kalemle girdiğin
Bense ustalığımla övünürdüm
Senin gücüne ermedi ustalığım
Günün yirmi dört saati seni
Düşünüyorum, uykumda sen hülyamda sen
Bazen zorluyorum kendimi
Sensiz hülyalara dalmaya
Olur gibi oluyor önceleri
Sonradan, geç çıkan
Başrol oyuncusu gibi
Sen çıkıyorsun hayallerimden
Nereye baksam sen
Günün yirmi dört saati.