Ve bitti
özlemle,acıyla savaş sona erdi.
Uzak sevgi yakın oldu
kemiren hasret kırıldı.
Donukluk sıcağa dönüştü
koyu bir sessizlik sonlandı.
İstemler kıpırdanmaya başladı.
Acizce kanatlarını çırpan uzaklık
erişemiyeceğim bir yere kondu.
Yakınlık.Yakınlık.
Sen.
Koştururcasına kanatlandın yakınlık
ve burnumun ucundasın,parmağımdasın.
Yakınlığı kokladım
yetti.
Parmaklarım dokundu
tüylerinin ucuna,kirpiklerine,gamzene.
Koyu bir sensizlikten sonra,
açık bir senlik
hoşgeldin.
Kapandık dört kerpiç duvar içine
sen,ben
biz.
Anılar,acılar
tatlı acılar
tatlı sen ve tatlı ezgiler.
Yatağım mahsus tek kişilik
bir soluk benden uzak olmasın diye,
bir tek yorganım örttü
sana özlemi,hasreti,taşmış yüreği.
İşte acıyı anımsatmayan tatlılık bu.
Tek vücut olduk
sarıldık,koklaştık
kokladığım soluğundan anlıyorum
istemini.
Açsın sevgimize..!
Buradayız soluk bitene kadar
gözlerimiz su
dudaklarımız bal
ellerimiz kaşık
bedenimiz aş olsun sevgimize.
Kapama gözlerini
dudaklarım kurumasın
daldır kaşığını aşıma
taşsın kaşığından aşım
tıkanırcasına doyalım sevgiye
çıkmasın aşımızdan kaşığımız
doyamıyoruz ki
doyum sonlanmıyor.
Duy beni Tanrı..!
durdur yürek atışını
soluk alışı.
Yaşam bile dayanamıyor sevgimize
senin verdiğin yaşam.
Bitimsiz sevgiye sen bile yer bulamadın
aşkolsun Tanrı..!