Kaçamak bir dost gülüşüydü aranan
zorlanmadan
uzun canlar sonra
uzun bulutlar sonra
kalın bir yarıktı toprak
ayağın çukurda her an
gökyüzü yarıksız
ayakların havada
düş taşların üstüne
vur sırtını toprağa
sızlamaklı her geçen yüz yanından.
Hani gökyüzü bütündü..?
Hani ayaklarım havadaydı..?
Yarının bir bütün hiçliği
koruyamayacak kadar bakışsız,
öyleyse sen
hep ara dost gülüşlerini.