Bile bile atılmadı bu sevgiler
bildiğim yüreğimden.
Apansız kalktı bu insan her sızıda
dikenli yataklardan
kolları tutmaz
dilleri çekilmiş iken.
Bastı yinede kanayan aşkların üstüne
yüreğindeki tütünü.,
verdi cebindeki en son kalan şiirini.
İsteyen aldı
istemeyen attı
gönül merhemini, yüreğin suyunu.
Onlar
kendileri bildiler
aslında bilmediklerini
sanki yaşıyoruz başka bir dünyada.
Hiç atılır mı ceylana ok!
Niye vururlar kekliği mi!
Gem vurmayın yılkılarıma!
Yakın durmayın aslanıma!
Bırakın beni başbaşa
hayvanlarımla!