İNSAN
Onu et ve kemikten ibarettir sanmayın,
Cismini küçük görüp sakın ha aldanmayın.
Hamuru madde ile manadan yoğruldu,
Yüklerin en ağırı, insanlara vuruldu.
Onun elinde yanar ezel ebed ışığı,
Onun ruhu ki Allah ve Peygamber aşığı.
İnsan için döşendi, şu kainat sarayı
İnsan özünde taşır, arşı, kürsü, semayı.
İnsanın kalbi, Sırr-ı İlahiye gebedir,
İnsanlık için insan en büyük bilmecedir.
Kainat ağacının meyvesidir, özüdür
Ruhları aydınlatan, onun güzel sözüdür.
Onun gönlünde gizli esrar, gözünde büyü,
Hakk`ı zikreder daim her zerresi, her tüyü.
İnsanın tezgahında düşünceler dokunur,
Şiirin en güzeli insan için okunur.
İnsanlar, zaman zaman zindanlara tıkılır,
Onların binlercesi ateşlerde yakılır.
Hakk'a giden yolların, o, işaret taşıdır
Mahlukat kervanının eşrefidir, başıdır.
Onun kutlu başında nübüvvet tacı var,
Onun içinde aşk var, ayrılık var, acı var.
Dünya onunla güzel, tarih onunla zengin,
Yıldızlar gibi yüksek, denizlerden çok engin.
Bilmem ki ne güne dek sürer kutsal seferi,
Tarife sığmaz onun marifeti, hüneri.
Onda görünür Hakk'ın kudreti ve sanatı,
İnsan kadar azizdir insanın hatıratı...