Zulüm
ah sen yine kurcaladın aklımdan geçenleri
ah sen yine düşünceye boğdun gecelerimi
karanlığın çöktüğü ilk saatlerde
yine aşkına tutsak ettin benliğimi
düşünceler boğuyor geceler boyu
sensizliğin çaresizliğinde kilitleniyor duygularım
geceleri daha hüzünlenirim
daha bir derinden gelir gözyaşlarım
kimi zaman yıldızlara sorarım seni
pencereme vuran yağmur damlalarına
bazende ağlamaklı duran bulutlara
ama nafile onlar yaşamamışki aşkı ve ızdırabı bir arada
kin kusarım gecenin karanlığına
yinede her geceki zulmün sonunda
bir güneş doğuyor dağların arkasında