Yapraktan damlayan bir su taneciği gibi,
Düştüğümden beridir Âdemoğlu diyarına,
Yargılar geceler beni...
Aksın kelamlar bu ağızdan satırlara,
Derdimi zekât versem ne olur dostlarıma,
Bir tebessüm ve bir gönül gelsin hatırlara,
Çünkü yabancı, duygularım çaresiz ağlarken,
Bahtım bana öyle kem bakarken,
Geceler yargılıyor beni.
Güneş teselli etse de gözümü, kalmıyor değeri,
Gece mahkeme kurulur, hakikat tokmağını vurur.
Derdin biri gitmeden, gelir bir diğeri,
Zihnimde buğulu bir endişe varken,
Geceler yargılıyor beni.
Ay Hâkim olur o parıltılı cübbesiyle,
Yıldızlar divanında, alacakaranlığım savcı.
Göğsümde bir sancı, akıbetimi bekliyorum,
Kadehime doldursan da nafile hancı
Kâtibin dostlarım bana acıyorken,
Ahiret defterim dürülüyorken,
Geceler yargılıyor beni.
Tespihin ipi benden davacı, tutmuyor,
Toplayamıyorum etrafa saçılan umutları,
Sahte gülüşler tanıklık etmiyor,
Ruhum karşısındayken yüce heyetin,
Daha kapısı açılmamışken ebediyetin,
Geceler yargılıyor beni.
Yüreğime okunuyor zalim hükümler,
Gerçeklere kelepçeleniyorum.
Arkamda gözü yaşlı geleceğim,
Dalından kırılmış gençliğime mi içeceğim,
Akrep ve yelkovan koluma girmiş
Kader mahpusuna gidiyorum,
Son kelam edilmiş, yazıyor şair,
Gece mahkemesinin kararına dair,
Sorma Yabancı, nedir akıbet?
Vicdan maddesinin, azap bendine göre!
Sanık, hayallere müebbet...