Akışına bırakmak istediğim sular
Kapanmasın diye dua ettiğim yaralar
Eğer gözkapaklarım ağırlaşırsa
Uykum gözümden akar...
Ve eğer sen beni unutursan
Kalbim onarılmaz darbeler içinde kıvranır...
İyi niyetle yaklaştığım her kötülük
Beddua bırakırken eteklerinde
Keşkeler kusarken dudaklarım
Yanarken gözlerim ağlamaktan
Gözbebeklerim sana beni akıtır...
Hayat parlak değil güneş kadar,
Ya da değil yıldızlar kadar çekici
Çekmeyi beceremediğim her çile gibi
Ölü bir köpeği andırır çaresizlik;
Bedbaht ve sefil...
Bulamadığım her yol,
Dönemediğim her kapı
Kapatamadığım her yara kadar
Derindir içimde...
Sana sesleniyorum.
Duy!
Duy ve tut ellerimden...
Dünya dönüyor ve döndükçe azalıyor kalan vakit
Köprüler geliyor gözümün önüne
Ve nice film şeridi hayatlar.
Onlar da sevilmişler miydi senin gibi?
Herkes aynı mı düşünür her yalnızlıkta?
Her isyan bir bardak suda boğulabilir mi?
Yüreğin kaldırırsa bunca telaşeyi
Becerebilirsin sana biçilen vakti iyi değerlendirmeyi...
En acı ihanet,
En bitmeyen aşkı barındırır gölgesinde.
En affedilmeyen, en çok sevilen midir?
Devamı gelmeyen satırlarla anlatılmaz sevda.
Her şey zamanında anlatılmalı
Beş dakika sonrası dahi çok geçtir belki...
Hadi söyle bilmediklerimi,
Karıştır kafamı bunalımlarınla…